ในขั้นแรกนั้นโลวรี่เป็นที่รู้จักเป็นอย่างดีในฐานะของศิลปินผู้วาดภาพภูมิทัศน์ของเมืองอุตสาหกรรมทางตอนเหนือของประเทศอังกฤษ ภาพของเขาแสดงให้เห็นถึงความเปล่าเปลี่ยวและความเหงาของชีวิตในเมืองหลวงที่ทันสมัย ลักษณะสถาปัตยกรรมของโลวรี่ถูกวาดอย่างระมัดระวังให้มีสัดส่วนที่ดูมั่นคงแข็งแกร่ง แต่เรียบง่าย นอกจากนี้เอกลักษณ์ของโลวรี่อีกประการคือการวาดภาพคนให้มีลักษณะเรียบง่าย ไม่เน้นความเหมือนจริง ลักษณะคล้ายกับไม้ขีดไฟหรือตัวเลข (matchstick men) จากการทำงานของเขาทำให้เขาได้เดินเตร่ไปรอบๆ เมืองที่อาศัยอยู่กลายเป็นแรงบันดาลใจในการถ่ายทอดลักษณะบรรยากาศและอารมณ์ของผู้คนในเมือง โดยผลงานของเขามีกลิ่นอายของแนวคิดแบบ Expressionism โดยเฉพาะภาพวาดบุคคล เช่น Self Portrait (1925), HEAD OF A MAN (WITH RED EYES; 1938) เป็นต้น นอกจากนี้ภาพของเขายังสะท้อนให้เห็นถึงพลวัตของเมืองที่กำลังขับเคลื่อนไป กระทั่งในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง โลวรี่ก็ได้วาดภาพเกี่ยวกับความเสียหายภายหลังสงครามที่เกิดขึ้นกับเมืองที่เขาอาศัยอยู่ แม้มันจะไม่ใช่งานที่เขาสนใจมากนักก็ตาม ดังเช่นที่ปรากฏในภาพ BLITZED SITE (1942) เป็นต้น

ผลงานของโลวรี่ไม่ได้แสดงออกอย่างชัดเจนว่ามีแนวคิดร่วมกับการเคลื่อนไหวทางศิลปะแบบใดในคริสต์ศตวรรษที่ 20 แต่ลักษณะผลงานของเขาแสดงให้เห็นถึงกระแสนิยมทางศิลปะที่เปลี่ยนไป เช่น การใช้รูปทรงอย่างง่าย บ่งบอกเรื่องราวโดยไม่กังวลหรือสนใจถึงคุณค่าความงามในศิลปะแบบจารีต ภาพตัวบุคคลของเขาที่มีลักษณะเหมือนไม้ขีดไฟนั้นแสดงออกมาร่วมกับแนวคิดอื่นๆ ในการลดทอนรูปทรงที่ปรากฏแก่สายตาให้เป็นรูปทรงบาศก์ อย่างลัทธิ cubism เป็นต้น การใช้เฉดสีที่น้อยในผลงานแต่สามารถแสดงอารมณ์ออกมาได้ บรรยายถึงความอึมครึมเงียบเหงาแต่วุ่นวายของเมืองอุตสาหกรรม ซึ่งลักษณะการใช้สีโมโนโทนเช่นนี้เป็นความนิยมที่กำลังเกิดขึ้นเช่นเดียวกันในช่วงเวลาดังกล่าว

ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าโลวรี่ได้พยายามสร้างผลงานที่มีแนวคิดคล้ายกับศิลปะแบบจารีต ในการเป็นสื่อสะท้อนภาพของสังคมในพื้นที่หนึ่ง แต่ด้วยเทคนิควิธีนั้นยึดโยงกับกระแสนิยมในศิลปะที่กำลังขับเคลื่อนไปภายใต้กรอบแนวคิดใหม่ๆ ในยุคสมัยที่ความรู้ทางวิทยาศาสตร์เปิดกว้างมากขึ้น ซึ่งปลุกเร้าอารมณ์สร้างสรรค์ให้กับศิลปินในยุคนั้นได้ริเริ่มสร้างลักษณะงานที่มีความเป็นเอกลักษณ์ โลวรี่ยืนหยัดสร้างผลงานท่ามกลางกระแสการเคลื่อนไหวเหล่านั้นโดยทำงานนอกเวลาในช่วงหลังเลิกงาน แม้เขาจะไม่ได้มีการวาดรูปแบบเหนือจินตนาการ หรือวาดภาพโดยใช้ความเร็วเป็นแกนหลัก แต่ผลงานของเขาก็ถือได้ว่าเป็นลักษณะที่สะท้อนให้เห็นถึงกระแสนิยมของศิลปะที่กำลังโหมกระหน่ำในยุคคริสต์ศตวรรษที่ 20 และแนวคิดศิลปะแบบจารีตที่กำลังอ่อนแรงลงทุกทีนั่นเอง